Sigiriya Bezienswaardigheden

Het verhaal van de rots van Sigiriya is verbonden met het tragische verhaal van Kassapa en Moggallana. Deze kinderen van de koning van Anuradhapura Dhatusena hadden verschillende moeders. Hoewel Moggallana de oudste was, vreesde hij dat zijn stiefbroer de macht zou grijpen. Toen Kassapa de troon overnam plaatste hij zijn vader in de gevangenis. Moggallana slaagde erin naar India te vluchten. Sigiriya was een klooster dat behoorde tot 1-2 eeuwen voor Christus. Koning Kassapa I (473-492 AD) bracht het bestuurlijke centrum over van Anurdahapura naar Sigiriya. Hij regeerde het eiland vanuit Sigiriya. Hij bouwde het Sigiriya fortess met het paleis, tuinen en andere koninklijke gebouwen.

Vanuit de ingang van het park komen we uit in de watertuin. De “miniatuur” watertuin is een uitgebreid netwerk van waterpaviljoens, zwembaden, binnenplaatsen en waterlopen. Er zijn vijf eenheden in deze tuin, voorzien van gebouwen omringd door zwembaden. De zwembaden hebben kiezel of geplooid marmeren vloeren. Deze waren bedekt met ondiep, langzaam bewegend water. De tuin behoort tot meer dan één fase van constructie. Het werd aangelegd in het laatste kwart van de 5e eeuw. Verlaten en opnieuw gedeeltelijk gebouwd in de laatste fasen van de post-Kasyapan periode, (10e – 13e eeuw).

Een soortgelijke tuin ligt begraven in het noorden. Dit is een  “tweeling” van de huidige tuin in het zuiden. In overeenstemming met het beleid wordt deze noorderlijke tuin niet geëxploreerd voor toekomstig onderzoek.

Hierna komt u uit in de fonteintuin, dit is een voorbeeld van de voortreffelijkheid van de oude hydraulische technologie van Sri Lanka. Er zijn vier fonteinen symmetrisch gebouwd, twee aan elke kant. Deze fonteinen worden gevoed door de aangrenzende twee grachten en staan in verband met zomerpaleizen. Water wordt met behulp van ondergrondse waterleidingen naar de fonteinen gebracht en werkt volgens het eenvoudige principe van zwaartekracht en druk. Een ander ongewoon kenmerk is de ondiepe kronkelige stroom die is ontworpen.

De Image Cave werd gebruikt als woning voor de Sangha, tijdens de eerste monastieke fase en werd omgezet in een Image House tijdens de tweede manische fase na Kasyapa. Er is bewijs voor een tweede richel achter de originele richel en van muurschilderingen op de gepleisterde rotswand. De inscripties hier behoren tot de 1-3 eeuw voor Christus. Er staat dat Abhijhiya, de zoon van hoofdman Tiri, deze grot heeft geschonken. Het kalkstenen beeld dat de Boeddha in de grot met zijn hoofd mist, hoort bij iconografische onderwerpen tot de 7-8 eeuw na Christus.

De Boulder Garden vertoont een landschap dat in contrast staat met de symmetrie en geometrie van de watertuinen. De aanwezigheid van clusters van rotsblokken is een opmerkelijk kenmerk. Volgens onderzoek komt uit de Boulder Garden het vroegste archeologische bewijs van de geschiedenis van Sigiriya. Een opgraving in de grot genaamd “Allgala” heeft bewijsmateriaal onthuld van 6000 jaar oude prehistorische nederzettingen. Blijkbaar was er in de 3e eeuw voor Christus een monologisch complex in het gebied geweest. Dertig grotten met drip-richels zijn gevonden en acht ervan bevatten brahmi-inscripties.

Tijdens de Kasyapa periode (5e eeuw na Christus) viel dit gebied binnen de citadel. Na deze periode was het opnieuw omgevormd tot een kloostercomplex. Een Bodhi-boom en de stoepa in de boldertuin zijn monumenten die behoren tot de tweede monastieke fase na Kasyapa. Er zijn aanwijzingen dat er in de grotten schilderijen op gips waren geweest. Verschillende sporen van gips en pigment met schilderijen zijn te zien in enkele grotten. De uitstrepen op de keien als basis voor het metselwerk laten zien dat in iedere boulder een gebouw of paviljoen was gevestigd.

De Asana Cave is een grot met een drip-richel. Het dankt haar naam aan de stoel (asana) in de grot. Deze stoel is uitgehouwen uit een rots. Het is gemaakt voor monniken toen Sigiriya een klooster was, vóór de Kasyapa periode. Diverse lagen met schilderingen, uit verschillende periodes, zijn hier te zien. Opvallend is de aanwezigheid van enkele graffiti uit de 8-9e eeuw A.D.

Dit wordt beschouwd als de audiëntiezaal van het koninklijke stadscomplex van koning Kasyapa. Dit is op een afgeplatte top van een rotsblok, een natuurlijk gespleten stuk rots ervoor. De hoofdzetel aan de zuidkant is uitgehouwen in de levende rots en de andere aan weerszijden, hoewel uit de levende rots zijn gehouwen en bepaalde delen afzonderlijk zijn gemaakt en erop zijn gemonteerd. De kleine vierkante gaten in het oppervlak van de afgeplatte kei suggereren dat er een dak op deze hal was geweest, ondersteund door houten pilaren.

De Cobra Hood Cave is bij deze naam bekend vanwege de natuurlijke cobra-kopvorm van de grot. Het is een grot met drip-richels die tijdens de eerste monastieke fase vóór Kasyapa als woning voor de Sangha werden gebruikt. Volgens de vroege Brahmi-presentatie hier (3-1 eeuwen v.Chr.) Is deze grot gedoneerd door hoofdman “Naguliya”. Er wordt gesuggereerd dat de schilderingen op het plafond, met een decoratief motief, behoort tot 6-7 eeuwen A.D. Een opgraving uitgevoerd voor de grot onthulde negen menselijke skeletten.

De fresco’s van de “Wolkenmeisjes” komen we tegen op ongeveer halverwege de hoogte van de westelijke rotswand van Sigiriya. Gelegen op ongeveer 100 meter van de voet van de rots. Er bevinden zich hier diverse schilderingen van meisjes met ontbloot bovenlichaam die bloemoffers brengen. De rotswand is aan de binnenkant uitgehouwen om een holte van ongeveer 23 meter in de lengte te creëren. Een ijzeren wenteltrap brengt de bezoeker ongeveer 14 meter van de galerij beneden en een ijzeren platform loopt over de hele lengte van de met fresco’s bedekte rotsdepressie. Er zijn ongeveer 21 fresco’s in dit gebied en er wordt aangenomen dat het de Fresco-Lustro-methode is die voor deze schilderijen is gebruikt. 

De Spiegelwand dankt haar naam aan een groot oppervlak dat zeer glanzend is en gepolijst als een spiegel. Deze muur is van architecturale en ook van literaire betekenis vanwege haar grafiti. Bezoekers van Sigiriya van de 7e tot de 19e eeuw A.D. hebben hier hun opmerkingen achtergelaten. Het lichaam van de literatuur dat bekend staat als de ‘graffiti’ behoort tot de 7 – 13 eeuw n.Chr. De graffiti die gevoelens van betovering uitdrukken met de schilderijen en de omgeving zijn niet alleen van literair en filologisch belang, maar ze bieden ook hedendaagse sociale informatie. De krabbeltjes na de 13de eeuw zijn louter een rapportage zonder poëtische intensiteit en gevoel. Professor Senerat Paranavitana heeft 685 van de graffiti ontcijferd en ze gepubliceerd in een twee-volume publicatietitels “Sigiri Graffiti”. Verder hebben verschillende geleerden ook andere graffiti op de spiegelwand ontcijferd.

The Lion’s Paw Terrace is een ander opmerkelijk kenmerk in de lay-out van Sigiriya. Het is een plateau op het noorden aan de voet van Lion-Staircase, de toegangspoort tot het belangrijkste paleis op de top. De kolossale poten en de overgebleven massa metselwerk aan de voet van de rots geven, zelfs vandaag de dag, een duidelijk beeld van de vorm en schaal van dit poortgebouw. De leeuw lijkt in een gehurkte positie te zijn geweest, weergegeven door zijn voorpoten, hoofd en schouders die uit de rots steken. Verschillende ruïnes van andere gebouwen waren hier ook te zien, waaronder maanstenen en wachtstenen van verschillende groottes gemaakt van kalksteen. Recente archeologische verkenningen en opgravingen hebben bewijs opgeleverd van een trap die van de noordelijke poort naar dit terras leidt.

Na binnenkomst via de leeuwenpoot begint de tweede beklimming van de rotsklim in de oude trap. Men vindt er een paar decennia oude ijzeren ladders en een ijzeren platform met leuningen om het grootste deel tot aan de top te bereiken. Deze trappen van de Sigiriya-rots zijn verankerd aan het rotsoppervlak. Het biedt de bezoeker een panoramisch zicht op de omliggende gebieden. De laatste klim is opnieuw van een oude trap die de bezoeker naar het bovenste deel van de rots brengt.

De Sigiriya-tuinen behoren tot de oudste nog bestaande historische tuinen in Azië. Aan de voet van de rots bevinden zich de terrastuinen en de twee grote trappen die naar de spiegelwand leiden. Onder de terrastuinen en daarmee versmeltend zijn de keientuinen. Je ziet deze op de voorgrond. In de verte strekken zich de drie afzonderlijke eenheden van de watertuinen uit. In de verte zie je een deel van de binnenste wal en uiterst links een deel van de binnengracht.

Het paleis bovenop de rots is het oudste bewaard gebleven paleis in Sri Lanka. De citadel boven op de rots is nu slechts een ruïne. In enkele cisternen werd het regenwater opgevangen. De leeuwentrap bij de ingang van het paleis is een van de beroemde kenmerken van Sigiriya. Dit samen met de apsara-schilderijen op de westelijke rotswand en de spiegelwand.

Op de top van de Sigiriya-rots was de Citadel in de 5e eeuw na Christus. Het terrein op de top is ongeveer 1,5 hectare. De lay-out van het paleis en de tuinen op de terrassen zijn op de top te zien. Er wordt gezegd dat de paleisconstructies voornamelijk van hout moeten zijn gemaakt. Een groot zwembad van 30 x 22 meter werd gemaakt door het uithouwen van de rots. Er zijn ook enkele kleinere vijvers gemaakt met baksteen. De fundamenten van eerdere gebouwen zijn nog steeds intact. Ook de fundering van het paleis is zelfs vandaag de dag nog te zien.